10 mocnych porad "Jak zrobić doskonały portret psa”
Jak poprawnie sfotografować rasowego psa!? Tego naprawdę nie wie nikt! Nawet Związek Kynologiczny takich standardów obrazkowych nie zamieścił. Opisali tekstowo jak wygląda pies danej rasy, jego zady i walety, ale z wzorcowych obrazów na ich witrynie jest nic!
O rasowych psach więc nie będzie, bo dodatkowo – tak jak z ludźmi fotogenicznymi – nie sztuka je sfotografować tak by się podobały. One mają zakodowaną fotogeniczność. Czasami zresztą bardzo specyficzną.
Nam chodzi o mieszańce, kundelki i różne takie tam wielorasowce będące zbiorem namiętności i temperamentów z kilku ras. Chcemy zrobić genialną fotografię a choćby i wyjątkowemu brzydalowi.
Naszym fotograficznym obrazem chcemy pokazać, że kochamy naszego kundelka nad życie. To jest możliwe, bo przecież nie ma psa tak brzydkiego, by nie zrobić mu doskonałego portretu!
Psy rasowe mają więc zakodowaną fotogeniczność. Stąd prawdziwym wyzwaniem jest sfotografować kundelka, tak by dech zaparło widzom, aby łzy wzruszenia napłynęły im do oczu, aby radość przepełniła serca nasze, gdy Go na wielkim obrazie zobaczymy. A warto psa utrwalić: bo życie jego jest krótkie, przeciętnie trwa ok. 15 lat... .
A może marzy Ci się kariera fotografa psów? Może chcesz mieć wyjątkowe zdjęcie Twojego pupila które wydrukujesz w skali 1:1 i powiesisz w salonie w złotych ramach? A może chcesz trafić do serca swojej sąsiadki robiąc wspaniałe zdjęcie jej wyjątkowo brzydkiemu psu?
Skorzystaj więc z poniższych rad, które są wynikiem własnych skromnych doświadczeń jak i wiedzy zawartej w angielskich i rosyjskich źródłach internetowej wiedzy.
Zdjęcia robimy gdy pies jest zdrowy, wyspany i wyczesany. Kąpiemy psa tylko wtedy gdy jest to absolutnie niezbędne, np. gdy pociecha właśnie przed chwilą wytarzała się w nieczystościach.
Oczy i uszy winien mieć oczyszczone a kochana morda jego ma być przetarta ze śliny ;-) Dla zdjęć typu studyjnego wizyta u psiego fryzjera może być niekoniecznym chociaż niezłym pomysłem. Bardziej jednak ten fryzjer potrzebny jest (jeśli już!) to właścicielowi a nie psu.
Dobrze jest fotografować pupila w godzinę po jego nakarmieniu i doprowadzeniu do porządku po wyjściu na dwór w celach higienicznych. - Przy zdjęciach „na polu” niektórzy zalecają wyjście z psem na głodnego. Łatwiej wtedy go przekupić :)
Uwaga! Nigdy – przenigdy nie dajemy fotografować swojego pupila w przybytkach typu lecznica dla zwierząt czy psi fryzjer nawet jeśli wołami to mają wypisane w ofercie! Niektórzy mylą robienie zdjęć z umiejętnością naciśnięcia któregoś z guziczków w zielonym trybie.
Komfort psychologiczny.
Szczególnie gdy pies ma być fotografowany w warunkach domowych lub studyjnych powinien być wyciszony i nastawiony na współpracę.
Rozbrykanie nawet małego pieska na małej przestrzeni może nie ułatwiać nam zadania. Rezygnujemy z oznak zniewolenia psa takich jak kolczatki czy smycze zaciskowe. - I to nie tylko na czas trwania sesji.
Zwykle – przy formalnym portrecie - opiekun jest niezbędny: pomaga stwora wyciszyć, ustawić i gdy trzeba przekupić! Pies powinien być nagradzany przez asystenta drobnymi smakołykami za dobrze wykonane zadanie cząstkowe.
Opiekun psa zajmuje się jego wyglądem, panowaniem nad jego nastrojami oraz nakłanianiem czworonoga do realizacji kolejnych ujęć i póz. Ponadto odciąga uwagę od fotografa kierując ją we właściwym kierunku przez posługiwanie się rekwizytami (piszcząca kaczuszka, patyk, frisbee). Te ostatnie piszczaki w ręku fotografa też mogą odegrać właściwą rolę.
Czujnie podniesione uszy na zdjęciu są bezcenne! Pamiętaj! Studyjny portret psa jest niezbędny, ale prawdziwy charakter pupila najbardziej widoczny jest podczas zabawy, gonitwy czy jakiejś akcji.
Jeśli to jest możliwe zawsze korzystaj z naturalnego światła, ale unikaj bezpośredniego światła słonecznego (wypalenia!) szczególnie w godzinach 10:00 – 14:00. Warto robić zdjęcia na dworze, tam gdzie można korzystać ze światła kierunkowego (okap, daszek) lub w dobrze i równomiernie naświetlonym wnętrzu np. przy dużym północnym oknie.
Równomierne oświetlenie zwierzaka jest niezbędne. Fotografowanie o złotej godzinie (godzina po wschodzie i godzina przed zachodem) ma swoje uzasadnienie. Uwaga na cienie od przedmiotów znajdujących się w pobliżu! Światło przeświecające przez gałęzie nie podnosi też jakości obrazu.
Flesz.
Najczęściej można go sobie darować. Wywołuje upiorny efekt „czerwonych oczu”. Wyjątkiem jest bardzo czarny pies. Niekiedy trzeba „doświetlić” tworzony obraz lampą, po to aby faktura futra naszego ulubieńca nie wyszła na zdjęciu jako wielka czarna plama.
Doświetlamy lampą tylko pośrednio! Nie wolno kierować światła w oczy pupila: to jest zbrodnia! Wizytówką lub innym kawałkiem białej powierzchni kierujemy strumień światła na sufit lub ścianę rozpraszając go.
Flesz jest dozwolony - a nawet niezbędny - podczas rozjaśniania nazbyt kontrastowej sceny. Głównym przeciwwskazaniem jest troska o naszego pupila: nie powinien być atakowany błyskami. Może poczuć się zagrożony i zaatakować. Liczy się wyczucie fotografa i wrażliwość osobnicza stworzenia.
Światło mieszane.
Przy koniecznym niekiedy mieszaniu światła należy zwracać uwagę na właściwe proporcje oświetlenia zastanego do sztucznego. Po obróbce zdjęć może się okazać, że nasz czarny pies w wesołych kolorystycznie warunkach studyjnych przybrał nie wiadomo dlaczego odcień brązowy!
- Wiem coś o tym :-)
Przez cały przebieg jej trwania musimy mieć świadomość etapu na którym się znajdujemy. Jeśli miałaby to być pełna sesja to najpierw robimy zdjęcia w pomieszczeniu, a dopiero potem na świeżym powietrzu. Jeśli postąpimy odwrotnie to będzie nam potrzeba więcej czasu na to, aby okiełznać rozbrykanego psiaka. Plener winien być nierozpraszający tzn. z dala od dróg, ruchu ludzi, innych zwierząt czy pojazdów.
Przerwy.
Jeśli tylko pies zaczyna zwieszać głowę, odwracać się od nas lub drapać to zarządzamy przerwę relaksacyjną. Żeby potem na zdjęciach nie wyszło że mamy nieszczęśliwego futrzaka. Nie wypada więc męczyć pieska zbyt długą sesją! Pominięcie tego zalecenia będzie skutkować widokiem zmęczonego stworzenia, który przyjmuje dziwaczne pozy i który zrezygnowanym wzrokiem spogląda w obiektyw.
Ilość zdjęć.
Podczas fotografowania psów zwykle winno powstawać dużo zdjęć dla każdej zaplanowanej pozy, ujęcia czy sceny. Podczas obróbki musisz mieć z czego wybierać!
Podczas fotografowania psów obowiązują te same zasady co przy fotografowaniu małych dzieci i dużych sportowców: zwykle powinno powstawać dużo zdjęć. Przy ujęciach dynamicznych seryjne zdjęcia to standard.
Poświęć czas, ciesz się sesją, próbuj różnych ujęć i kątów widzenia. Poszczególne ujęcia związane są z rodzajem sytuacji i póz. Próbujemy wszystkich: gdy zwierzę stoi i siedzi, jest na wprost i skosem, sama głowa z przodu i lekko skosem z tyłu. typy psich zdjęć: portret (od tego zaczynamy!), w ruchu.
Te wszystkie zmiany mogą służyć podkreśleniu cech właściwych dla naszego milusińskiego albo ukryciu istotnych jego wad. Róbmy mu więc zdjęcia gdy biegnie i je, kiedy rozrabia na trawniku i pływa w stawie.
Zdjęcia w towarzystwie człowieka (dzieci!) mogą być cenne! Te w towarzystwie zaprzyjaźnionego psa czy kota (koniecznie dobieraj kontrasty typu mały/duży, biały/czarny itp) także mogą wywoływać u odbiorcy dobre emocje. A o to właśnie chodzi!
Makro.
Podepnij długi obiektyw i wypełnij klatkę pyskiem kochanego futrzaka! Zbliżenia sprzyjają tworzeniu dobrych portretów. Warto pamiętać, że postawione uszy dodają naszemu pupilkowi czujnego, miłego wyglądu, wysunięty koniec języka - niekoniecznie. Przy portrecie najważniejsze sa oczy! Muszą być ostre i (najlepiej) ze światełkiem (catch light).
Przerysowania.
Należy uważać na przerysowania skutkujące karykaturalnymi i obraźliwymi dla naszego psa konterfektami, tworząc deformacje typu duży nos i nieproporcjonalnie cienkie nóżki.
Cechy płciowe.
Staraj się nie eksponować cech płciowych, nie tylko dlatego, że nobliwa ciocia mogłaby się zgorszyć.
Widziałem już zdjęcie pieska w stanie podwyższonej aktywności, czego – co autentyczne – sam fotograf zwyczajnie nie zauważył z dumą prezentując zdjęcie sportretowanego pupila. Nie wprawiaj w zakłopotanie ludzi ci życzliwych!
Poza charakterystyczna.
Przy realizacji wszystkich możliwych ujęć należy szczególnie skupić się na tej pozie która jest dla niego najbardziej charakterystyczna, która najbardziej odzwierciedla jego osobowość.
- Udane zdjęcie to takie które zaświadcza o charakterze psa.
Jeśli jest leniwy jak kot pokaż go ziewającego – jeśli lubi wariować pokaż go w ekspresyjnym szale radości. Zaangażuj go w działanie właściwe dla jego osobowości, sposobu w jaki odpoczywa, bawi się i uśmiecha. Zwykle psy nic nie umieją :-), ale jeśli... . to trzeba to udokumentować!
Panoramowanie psa jest atrakcyjne wizualne, ale kiedy on nadbiega czy się oddala włączamy do odbioru zdjęcia emocje! A o to przecież chodzi: aby pokazać emocje.
Tło.
Winno być stonowane i niepstrokate, raczej jednolite i nie konkurujące kolorem ze sierścią pupila. To pies ma być głównym elementem kompozycji! Niemniej jednak staranne umieszczenie go w kwiatkach, na tle wodospadu czy na wrzosowisku może być ciekawym rozwiązaniem szczególnie przy zastosowaniu dużego otworu przesłony (np. 2,8).
Z uwagi na nie zawsze imponującą rozpiętość tonalną posiadanego aparatu warto pamiętać, że np. białe tło może okazać się dla czarnego psa fatalne: wyjdzie on jako wielka czarna plama. Mając to samo tło z boku można wykorzystać jego właściwości doświetlające.
Tło zbliżone kolorystycznie do futra psa to niezłe rozwiązanie.Warto też pamiętać, że mało stonowane tło może być na zdjęciu przyczyną dziwacznych odcieni naszego pupila wynikających z zaburzonego balansu bieli.
Przy rasach długowłosych warto zdjęcia zaplanować w pomieszczeniu z uwagi na wiatr który może zniweczyć trud psiego fryzjera. Zastosowanie przesłon w zakresie 1,4, 2,8 do 5,6 pomoże nam uzyskać piękny bokeh (rozmyte tło).
Gładkie i stabilne podium.
W studio pies musi mieć poczucie stabilności. Solidny stół nakryty w miarę czystą starą wykładziną - którą nie od razu uda mu się zrzucić - to dobre rozwiązanie. Darujmy sobie organizację zdjęć na uginającej się kanapie, bo przy obróbce zdjęć może się okazać, że fotografowano garbatego psa.
Ostrość na oczach to konieczny warunek każdego portretu. „Oczy to zwierciadło duszy” i oczy czworonoga poprzez swoją ekspresję mogą to pokazać.
Aparat musi być na wysokości oczu pieska (lub w niektórych przypadkach) nawet poniżej. To dlatego potrzebna jest „estrada" czyli stabilne i gładkie wyniesienie do fotografowania psa.
Jeśli tego wyniesienia nie ma fotograf kładzie się na trawce. Patrząc przez wizjer mamy być z nim na jednym poziomie, patrzeć z jego perspektywy.
Zdjęcia są politowania godne, gdy Pan Człowiek robi zdjęcie psu ze swojej wysokości! Wskazują na brak profesjonalizmu fotografa, obrażają psa i szkodzą wizerunkowi ich obydwu. A to pies jest najważniejszy!
- To On jest naszym bohaterem i wyglądać ma heroicznie!
Obiektyw.
Jeżeli jest taka możliwość to do zdjęć dynamicznych warto użyć 70-200mm f 2/8 a do portretowych 50mm (1,4). Jednak posiadanie pełno klatkowego aparatu i takich obiektywów wcale nie gwarantuje sukcesu - trzeba się jeszcze nimi właściwie posługiwać.
Statyw
Z uwagi na dynamikę zwierzaka trudny jest do zastosowania w warunkach domowych i studyjnych. Okazuje się niezbędny przy pracy na otwartej przestrzeni np. podczas panoramowania, gdy piesek biegnie do nas równolegle.
Ustawienia aparatu.
Czasy należy dobierać jak w fotografii sportowej. Na otwartej przestrzeni 1/500 s. może być dobrym pomysłem, ale przy dynamicznych scenach może się okazać dalece niewystarczającym!
- A tak przy okazji... kiedy ostatnio (i czy w ogóle) czytałeś instrukcję obsługi Twojego aparatu?
Fotograf zajmuje się tylko tym co do niego należy: pilnuje ustawień aparatu, tego co w nim widzi i co chce za jego pomocą osiągnąć. Udziela instrukcji asystentowi i nie wtrąca się bezpośrednio do jego współpracy z psem.
Ważne aby fotograf miał świadomość roli jaką spełnia fotografowany pies; stróż czy, czy przyjaciel domu, obrońca czy przewodnik, towarzysz wędrówek czy leniwiec kanapowy. Czytelnie pokazać psa w jego życiowej roli: oto jest zadanie dla Pana Fotografa!
Cierpliwość.
Fotografowanie psa wymaga więcej cierpliwości niż myślisz! Zdecydowanie bardzo, dużo więcej cierpliwości - Nigdy nie myślałem, że aż tak wiele jej potrzeba. Przygotuj się na to!
Czas.
Czas rozstrzyga o wszystkim. Nie spiesz się! Niezależnie od tego jak wiele energii ma twój ukochany futrzak jeśli będziesz dostatecznie cierpliwy on w końcu się zmęczy. I być może właśnie wtedy będziesz miał okazję do zrobienia mu perfekcyjnego zdjęcia o którym marzyłeś całe lata.
Dobrą jest pora na robienie zdjęć jest złota godzina czyli ten własnie czas tuz przed zachodem słońca. Zdjęcia zrobione wtedy pod światło mają magię.
Odległość.
Pamiętaj aparat na niektóre psy działa deprymująco! Zachowuj więc od psa odpowiedni dystans. Podczas fotografowania znajduj się od niego w pewnej odległości którą wyznacza dystans osobisty psa, który jest różny dla psa domowego i psa pasterskiego. Należy pamiętać: aparat i fotograf mogą niepokoić i dekoncentrować zwierzę!
Radość.
Jeśli sesja przebiegać będzie w niewłaściwej atmosferze to odpuść ją sobie na teraz! Może asystent miał spotkanie z teściową, może ciebie albo psa boli ząb. Gdy czujesz się zmęczony to będzie miało wpływ na wyniki sesji. Radość uczestników sesji fotograficznej (pies, asystent, fotograf) będzie widać na zdjęciach!
Sesja uzupełniająca.
Ciesz się współpracą z psiakiem wiedząc, że to co nie udało się za pierwszym razem uda ci się zrealizować za parę dni na pewno. Od razu zaplanuj sobie współpracę z czworonogiem na dwie sesje. W międzyczasie będzie czas na analizę odniesionych podczas pierwszej sesji sukcesów, tych większych i mniejszych.
- Nie wierzysz?
Przeczytaj całość raz jeszcze, wymieniając słowo: pies, psiak, futrzak, milusiński na słowo „dziecko”. Przestrzegając wskazanych reguł zostaniesz nie tylko doskonałym fotografem psów, kotów, chomików ale i dzieci :-)))
- Świetlana kariera jest przed tobą!
To gwarantuję ci ja
Obserwator Toruński
PS. Wstęp do tego materiału znajduje się tutaj:
http://obserwatortorunski.blogspot.com/2011/11/jak-zrobic-wspaniay-portret-psa-730.html
O rasowych psach więc nie będzie, bo dodatkowo – tak jak z ludźmi fotogenicznymi – nie sztuka je sfotografować tak by się podobały. One mają zakodowaną fotogeniczność. Czasami zresztą bardzo specyficzną.
Nam chodzi o mieszańce, kundelki i różne takie tam wielorasowce będące zbiorem namiętności i temperamentów z kilku ras. Chcemy zrobić genialną fotografię a choćby i wyjątkowemu brzydalowi.
Naszym fotograficznym obrazem chcemy pokazać, że kochamy naszego kundelka nad życie. To jest możliwe, bo przecież nie ma psa tak brzydkiego, by nie zrobić mu doskonałego portretu!
Psy rasowe mają więc zakodowaną fotogeniczność. Stąd prawdziwym wyzwaniem jest sfotografować kundelka, tak by dech zaparło widzom, aby łzy wzruszenia napłynęły im do oczu, aby radość przepełniła serca nasze, gdy Go na wielkim obrazie zobaczymy. A warto psa utrwalić: bo życie jego jest krótkie, przeciętnie trwa ok. 15 lat... .
A może marzy Ci się kariera fotografa psów? Może chcesz mieć wyjątkowe zdjęcie Twojego pupila które wydrukujesz w skali 1:1 i powiesisz w salonie w złotych ramach? A może chcesz trafić do serca swojej sąsiadki robiąc wspaniałe zdjęcie jej wyjątkowo brzydkiemu psu?
Skorzystaj więc z poniższych rad, które są wynikiem własnych skromnych doświadczeń jak i wiedzy zawartej w angielskich i rosyjskich źródłach internetowej wiedzy.
1. PRZYGOTOWANIE PSA
Komfort fizjologiczny.Zdjęcia robimy gdy pies jest zdrowy, wyspany i wyczesany. Kąpiemy psa tylko wtedy gdy jest to absolutnie niezbędne, np. gdy pociecha właśnie przed chwilą wytarzała się w nieczystościach.
Oczy i uszy winien mieć oczyszczone a kochana morda jego ma być przetarta ze śliny ;-) Dla zdjęć typu studyjnego wizyta u psiego fryzjera może być niekoniecznym chociaż niezłym pomysłem. Bardziej jednak ten fryzjer potrzebny jest (jeśli już!) to właścicielowi a nie psu.
Dobrze jest fotografować pupila w godzinę po jego nakarmieniu i doprowadzeniu do porządku po wyjściu na dwór w celach higienicznych. - Przy zdjęciach „na polu” niektórzy zalecają wyjście z psem na głodnego. Łatwiej wtedy go przekupić :)
Uwaga! Nigdy – przenigdy nie dajemy fotografować swojego pupila w przybytkach typu lecznica dla zwierząt czy psi fryzjer nawet jeśli wołami to mają wypisane w ofercie! Niektórzy mylą robienie zdjęć z umiejętnością naciśnięcia któregoś z guziczków w zielonym trybie.
Komfort psychologiczny.
Szczególnie gdy pies ma być fotografowany w warunkach domowych lub studyjnych powinien być wyciszony i nastawiony na współpracę.
Rozbrykanie nawet małego pieska na małej przestrzeni może nie ułatwiać nam zadania. Rezygnujemy z oznak zniewolenia psa takich jak kolczatki czy smycze zaciskowe. - I to nie tylko na czas trwania sesji.
2. ASYSTENT
To żadne odkrycie ale większość naszych psów nie wykonuje żadnych pożytecznych rzeczy. Mało umieją ;-) Stąd też nie oczekuj zbyt dużo od swojego pupila czy to w studio czy na odkrytym polu. Sesja fotograficzna z udziałem psa odbywa się zawsze we dwie osoby, bo zwykle nie ma możliwości panować nad psem i aparatem jednocześnie.Zwykle – przy formalnym portrecie - opiekun jest niezbędny: pomaga stwora wyciszyć, ustawić i gdy trzeba przekupić! Pies powinien być nagradzany przez asystenta drobnymi smakołykami za dobrze wykonane zadanie cząstkowe.
Opiekun psa zajmuje się jego wyglądem, panowaniem nad jego nastrojami oraz nakłanianiem czworonoga do realizacji kolejnych ujęć i póz. Ponadto odciąga uwagę od fotografa kierując ją we właściwym kierunku przez posługiwanie się rekwizytami (piszcząca kaczuszka, patyk, frisbee). Te ostatnie piszczaki w ręku fotografa też mogą odegrać właściwą rolę.
Czujnie podniesione uszy na zdjęciu są bezcenne! Pamiętaj! Studyjny portret psa jest niezbędny, ale prawdziwy charakter pupila najbardziej widoczny jest podczas zabawy, gonitwy czy jakiejś akcji.
3. OŚWIETLENIE
Naturalne.Jeśli to jest możliwe zawsze korzystaj z naturalnego światła, ale unikaj bezpośredniego światła słonecznego (wypalenia!) szczególnie w godzinach 10:00 – 14:00. Warto robić zdjęcia na dworze, tam gdzie można korzystać ze światła kierunkowego (okap, daszek) lub w dobrze i równomiernie naświetlonym wnętrzu np. przy dużym północnym oknie.
Równomierne oświetlenie zwierzaka jest niezbędne. Fotografowanie o złotej godzinie (godzina po wschodzie i godzina przed zachodem) ma swoje uzasadnienie. Uwaga na cienie od przedmiotów znajdujących się w pobliżu! Światło przeświecające przez gałęzie nie podnosi też jakości obrazu.
Flesz.
Najczęściej można go sobie darować. Wywołuje upiorny efekt „czerwonych oczu”. Wyjątkiem jest bardzo czarny pies. Niekiedy trzeba „doświetlić” tworzony obraz lampą, po to aby faktura futra naszego ulubieńca nie wyszła na zdjęciu jako wielka czarna plama.
Doświetlamy lampą tylko pośrednio! Nie wolno kierować światła w oczy pupila: to jest zbrodnia! Wizytówką lub innym kawałkiem białej powierzchni kierujemy strumień światła na sufit lub ścianę rozpraszając go.
Flesz jest dozwolony - a nawet niezbędny - podczas rozjaśniania nazbyt kontrastowej sceny. Głównym przeciwwskazaniem jest troska o naszego pupila: nie powinien być atakowany błyskami. Może poczuć się zagrożony i zaatakować. Liczy się wyczucie fotografa i wrażliwość osobnicza stworzenia.
Światło mieszane.
Przy koniecznym niekiedy mieszaniu światła należy zwracać uwagę na właściwe proporcje oświetlenia zastanego do sztucznego. Po obróbce zdjęć może się okazać, że nasz czarny pies w wesołych kolorystycznie warunkach studyjnych przybrał nie wiadomo dlaczego odcień brązowy!
- Wiem coś o tym :-)
4. PRZEBIEG SESJI
Etapy.Przez cały przebieg jej trwania musimy mieć świadomość etapu na którym się znajdujemy. Jeśli miałaby to być pełna sesja to najpierw robimy zdjęcia w pomieszczeniu, a dopiero potem na świeżym powietrzu. Jeśli postąpimy odwrotnie to będzie nam potrzeba więcej czasu na to, aby okiełznać rozbrykanego psiaka. Plener winien być nierozpraszający tzn. z dala od dróg, ruchu ludzi, innych zwierząt czy pojazdów.
Przerwy.
Jeśli tylko pies zaczyna zwieszać głowę, odwracać się od nas lub drapać to zarządzamy przerwę relaksacyjną. Żeby potem na zdjęciach nie wyszło że mamy nieszczęśliwego futrzaka. Nie wypada więc męczyć pieska zbyt długą sesją! Pominięcie tego zalecenia będzie skutkować widokiem zmęczonego stworzenia, który przyjmuje dziwaczne pozy i który zrezygnowanym wzrokiem spogląda w obiektyw.
Ilość zdjęć.
Podczas fotografowania psów zwykle winno powstawać dużo zdjęć dla każdej zaplanowanej pozy, ujęcia czy sceny. Podczas obróbki musisz mieć z czego wybierać!
Podczas fotografowania psów obowiązują te same zasady co przy fotografowaniu małych dzieci i dużych sportowców: zwykle powinno powstawać dużo zdjęć. Przy ujęciach dynamicznych seryjne zdjęcia to standard.
5. RODZAJE UJĘĆ
Eksperymentuj.Poświęć czas, ciesz się sesją, próbuj różnych ujęć i kątów widzenia. Poszczególne ujęcia związane są z rodzajem sytuacji i póz. Próbujemy wszystkich: gdy zwierzę stoi i siedzi, jest na wprost i skosem, sama głowa z przodu i lekko skosem z tyłu. typy psich zdjęć: portret (od tego zaczynamy!), w ruchu.
Te wszystkie zmiany mogą służyć podkreśleniu cech właściwych dla naszego milusińskiego albo ukryciu istotnych jego wad. Róbmy mu więc zdjęcia gdy biegnie i je, kiedy rozrabia na trawniku i pływa w stawie.
Zdjęcia w towarzystwie człowieka (dzieci!) mogą być cenne! Te w towarzystwie zaprzyjaźnionego psa czy kota (koniecznie dobieraj kontrasty typu mały/duży, biały/czarny itp) także mogą wywoływać u odbiorcy dobre emocje. A o to właśnie chodzi!
Makro.
Podepnij długi obiektyw i wypełnij klatkę pyskiem kochanego futrzaka! Zbliżenia sprzyjają tworzeniu dobrych portretów. Warto pamiętać, że postawione uszy dodają naszemu pupilkowi czujnego, miłego wyglądu, wysunięty koniec języka - niekoniecznie. Przy portrecie najważniejsze sa oczy! Muszą być ostre i (najlepiej) ze światełkiem (catch light).
Przerysowania.
Należy uważać na przerysowania skutkujące karykaturalnymi i obraźliwymi dla naszego psa konterfektami, tworząc deformacje typu duży nos i nieproporcjonalnie cienkie nóżki.
Cechy płciowe.
Staraj się nie eksponować cech płciowych, nie tylko dlatego, że nobliwa ciocia mogłaby się zgorszyć.
Widziałem już zdjęcie pieska w stanie podwyższonej aktywności, czego – co autentyczne – sam fotograf zwyczajnie nie zauważył z dumą prezentując zdjęcie sportretowanego pupila. Nie wprawiaj w zakłopotanie ludzi ci życzliwych!
Poza charakterystyczna.
Przy realizacji wszystkich możliwych ujęć należy szczególnie skupić się na tej pozie która jest dla niego najbardziej charakterystyczna, która najbardziej odzwierciedla jego osobowość.
- Udane zdjęcie to takie które zaświadcza o charakterze psa.
Jeśli jest leniwy jak kot pokaż go ziewającego – jeśli lubi wariować pokaż go w ekspresyjnym szale radości. Zaangażuj go w działanie właściwe dla jego osobowości, sposobu w jaki odpoczywa, bawi się i uśmiecha. Zwykle psy nic nie umieją :-), ale jeśli... . to trzeba to udokumentować!
Panoramowanie psa jest atrakcyjne wizualne, ale kiedy on nadbiega czy się oddala włączamy do odbioru zdjęcia emocje! A o to przecież chodzi: aby pokazać emocje.
6. PRZYGOTOWANIE PLANU ZDJĘCIOWEGO
Obojętnie czy to będzie łączka za miastem czy dobrze oświetlony zakamarek w pomieszczeniu całość terenu akcji musi być przygotowana. Ach, te spodnie od tygodnia wiszące na oparciu krzesła... .Tło.
Winno być stonowane i niepstrokate, raczej jednolite i nie konkurujące kolorem ze sierścią pupila. To pies ma być głównym elementem kompozycji! Niemniej jednak staranne umieszczenie go w kwiatkach, na tle wodospadu czy na wrzosowisku może być ciekawym rozwiązaniem szczególnie przy zastosowaniu dużego otworu przesłony (np. 2,8).
Z uwagi na nie zawsze imponującą rozpiętość tonalną posiadanego aparatu warto pamiętać, że np. białe tło może okazać się dla czarnego psa fatalne: wyjdzie on jako wielka czarna plama. Mając to samo tło z boku można wykorzystać jego właściwości doświetlające.
Tło zbliżone kolorystycznie do futra psa to niezłe rozwiązanie.Warto też pamiętać, że mało stonowane tło może być na zdjęciu przyczyną dziwacznych odcieni naszego pupila wynikających z zaburzonego balansu bieli.
Przy rasach długowłosych warto zdjęcia zaplanować w pomieszczeniu z uwagi na wiatr który może zniweczyć trud psiego fryzjera. Zastosowanie przesłon w zakresie 1,4, 2,8 do 5,6 pomoże nam uzyskać piękny bokeh (rozmyte tło).
Gładkie i stabilne podium.
W studio pies musi mieć poczucie stabilności. Solidny stół nakryty w miarę czystą starą wykładziną - którą nie od razu uda mu się zrzucić - to dobre rozwiązanie. Darujmy sobie organizację zdjęć na uginającej się kanapie, bo przy obróbce zdjęć może się okazać, że fotografowano garbatego psa.
7. APARAT
Wysokość aparatu.Ostrość na oczach to konieczny warunek każdego portretu. „Oczy to zwierciadło duszy” i oczy czworonoga poprzez swoją ekspresję mogą to pokazać.
Aparat musi być na wysokości oczu pieska (lub w niektórych przypadkach) nawet poniżej. To dlatego potrzebna jest „estrada" czyli stabilne i gładkie wyniesienie do fotografowania psa.
Jeśli tego wyniesienia nie ma fotograf kładzie się na trawce. Patrząc przez wizjer mamy być z nim na jednym poziomie, patrzeć z jego perspektywy.
Zdjęcia są politowania godne, gdy Pan Człowiek robi zdjęcie psu ze swojej wysokości! Wskazują na brak profesjonalizmu fotografa, obrażają psa i szkodzą wizerunkowi ich obydwu. A to pies jest najważniejszy!
- To On jest naszym bohaterem i wyglądać ma heroicznie!
Obiektyw.
Jeżeli jest taka możliwość to do zdjęć dynamicznych warto użyć 70-200mm f 2/8 a do portretowych 50mm (1,4). Jednak posiadanie pełno klatkowego aparatu i takich obiektywów wcale nie gwarantuje sukcesu - trzeba się jeszcze nimi właściwie posługiwać.
Statyw
Z uwagi na dynamikę zwierzaka trudny jest do zastosowania w warunkach domowych i studyjnych. Okazuje się niezbędny przy pracy na otwartej przestrzeni np. podczas panoramowania, gdy piesek biegnie do nas równolegle.
Ustawienia aparatu.
Czasy należy dobierać jak w fotografii sportowej. Na otwartej przestrzeni 1/500 s. może być dobrym pomysłem, ale przy dynamicznych scenach może się okazać dalece niewystarczającym!
- A tak przy okazji... kiedy ostatnio (i czy w ogóle) czytałeś instrukcję obsługi Twojego aparatu?
8. FOTOGRAF
Rola fotografa, asystenta i psa.Fotograf zajmuje się tylko tym co do niego należy: pilnuje ustawień aparatu, tego co w nim widzi i co chce za jego pomocą osiągnąć. Udziela instrukcji asystentowi i nie wtrąca się bezpośrednio do jego współpracy z psem.
Ważne aby fotograf miał świadomość roli jaką spełnia fotografowany pies; stróż czy, czy przyjaciel domu, obrońca czy przewodnik, towarzysz wędrówek czy leniwiec kanapowy. Czytelnie pokazać psa w jego życiowej roli: oto jest zadanie dla Pana Fotografa!
Cierpliwość.
Fotografowanie psa wymaga więcej cierpliwości niż myślisz! Zdecydowanie bardzo, dużo więcej cierpliwości - Nigdy nie myślałem, że aż tak wiele jej potrzeba. Przygotuj się na to!
Czas.
Czas rozstrzyga o wszystkim. Nie spiesz się! Niezależnie od tego jak wiele energii ma twój ukochany futrzak jeśli będziesz dostatecznie cierpliwy on w końcu się zmęczy. I być może właśnie wtedy będziesz miał okazję do zrobienia mu perfekcyjnego zdjęcia o którym marzyłeś całe lata.
Dobrą jest pora na robienie zdjęć jest złota godzina czyli ten własnie czas tuz przed zachodem słońca. Zdjęcia zrobione wtedy pod światło mają magię.
Odległość.
Pamiętaj aparat na niektóre psy działa deprymująco! Zachowuj więc od psa odpowiedni dystans. Podczas fotografowania znajduj się od niego w pewnej odległości którą wyznacza dystans osobisty psa, który jest różny dla psa domowego i psa pasterskiego. Należy pamiętać: aparat i fotograf mogą niepokoić i dekoncentrować zwierzę!
Radość.
Jeśli sesja przebiegać będzie w niewłaściwej atmosferze to odpuść ją sobie na teraz! Może asystent miał spotkanie z teściową, może ciebie albo psa boli ząb. Gdy czujesz się zmęczony to będzie miało wpływ na wyniki sesji. Radość uczestników sesji fotograficznej (pies, asystent, fotograf) będzie widać na zdjęciach!
Sesja uzupełniająca.
Ciesz się współpracą z psiakiem wiedząc, że to co nie udało się za pierwszym razem uda ci się zrealizować za parę dni na pewno. Od razu zaplanuj sobie współpracę z czworonogiem na dwie sesje. W międzyczasie będzie czas na analizę odniesionych podczas pierwszej sesji sukcesów, tych większych i mniejszych.
9. OBRÓBKA.
Jeśli tylko to jest możliwe fotografujmy w raw'ach. Kosmiczne błędy które jakby częściej przydarzają się podczas fotografowania psów mogą niekiedy zostać całkowicie zniwelowane lub co najmniej osłabione gdy zdjęcia obrabiamy dwuetapowo, najpierw surowego raw'a po całej fotografii (rozjaśnianie, kontrast, balans bieli, nasycenie) a ostatecznie w jpg miejscową obróbką (plamkowanie, miejscowe dopracowywanie szczegółów).10. WAŻNA UWAGA KOŃCOWA
Prawie wszystkie przedstawione tutaj porady odnoszą się także do fotografowania DZIECI.- Nie wierzysz?
Przeczytaj całość raz jeszcze, wymieniając słowo: pies, psiak, futrzak, milusiński na słowo „dziecko”. Przestrzegając wskazanych reguł zostaniesz nie tylko doskonałym fotografem psów, kotów, chomików ale i dzieci :-)))
- Świetlana kariera jest przed tobą!
To gwarantuję ci ja
Obserwator Toruński
PS. Wstęp do tego materiału znajduje się tutaj:
http://obserwatortorunski.blogspot.com/2011/11/jak-zrobic-wspaniay-portret-psa-730.html