Przed opuszczeniem gościnnego Hirschfeld jeszcze na terenie wioseczki zostałem dogoniony autem przez panią Angelikę. Wręczyła mi mój bezcenny a (chwilę wcześniej!) zapomniany długopis z gumową końcówką.
- Lubię go, bo on użytecznym jest przy posługiwaniu się ekranem dotykowym na komórce.
I było znowu tłuczenie się po górach! Nawigacja zawodziła, coraz to wskazywała przeciwne kierunki. I znowu jechałem jednocześnie na wskazówkach Mapy.cz i Google Maps.
Te figury zobaczono na kompletnym odludziu! Stały sobie wedle lasu, tuż na skraju pola mocno odchylonego w stronę wioseczki leżącej w dolinie.
Krążyłem i natrafiałem na te same widoki, na te same miejsca. A dookoła były winnice, winnice i winnice. Wysokie góry i winnice to jest to co zostało w mojej pamięci z tego dnia.
Po drodze jak zwykle rozpytywałem przypadkowo spotkanych ludzi o drogę, o kierunek o sklepy… . Podczas jednej z takich rozmów padło niespodziewanie słowo camping. Mając w pamięci to, że na klasyczne schronisko dla pielgrzymów nie mam co liczyć uczepiłem się tego słowa.
No i zaczęło się szukanie!
A mijane winnice szczególnie z góry robiły wrażenie! I do tego te malutkie domki na dole.
Upał przy podjeżdżaniu po górkę dawał się we znaki niemiłosiernie.
Wjechałem w region gdzie były winnice, a potem winnice i jeszcze raz winnice.
Były oczywiście i zjazdy, długie a szalone od który włosy dęba pod kaskiem stawały.
A tymczasem piękny, sielski obrazek zakłócił przerywnik człowieka z granatem. Nie rozumiem, naprawdę nie rozumiem tego sposobu upamiętniania swoich żołnierzy.
- Lubię go, bo on użytecznym jest przy posługiwaniu się ekranem dotykowym na komórce.
Teraz kiedy podjąłem decyzję o zakończeniu drugiego etapu mojej pielgrzymki wyglądało na to, że i te drugie (zachodnie) Niemcy nie chciały mnie wypuścić.
Te figury zobaczono na kompletnym odludziu! Stały sobie wedle lasu, tuż na skraju pola mocno odchylonego w stronę wioseczki leżącej w dolinie.
Czasami zdarzały się też wielokilometrowe zjazdy które cieszyły swoją rozległością. Tak bywało na szosowych serpentynach. Na szutrowych drogach takie zjazdy cieszyły mniej.
Neumagen Dhron; w tej samej miejscowości znalazłem - o dziwo! - otwarty kościół.
Po kolejnych kilometrach, po idealnie równej szosie zjechałem w dolinę.
Trittenheim: kolejne ładniutkie miasteczko (wieś?) o nic nie mówiącej, nie budzącej żadnych skojarzeń nazwie.
A Mozela zachwycała od pierwszego wejrzenia!
Z tego dnia zostają mi w pamięci rozległe winnice położone na stromych zboczach oraz malownicza trasa rowerowa wzdłuż rzeki Mozeli.
Mijałem setki (sic!) turystów na swych wspaniałych elektrycznych maszynach. Ten typ pojazdu z uwagi na ukształtowanie terenu jest tutaj po prostu niezbędny. Na tych częstych przewyższeniach na zwykłym rowerze to tu raczej się nie pojeździ!
Wreszcie trafiłem na właściwy kamping a właściwie centrum wypoczynkowe! Teren zastałem zagospodarowany przez małe, większe i ogromne przyczepy czy samochody kempingowe imponujących rozmiarów.
A te 20 ojro za kawałek placu pod namiot zapłaciłem (chociaż w duszy łkając!) bez szemrania. …Zapłaciłem ale i tak wydało mi się to zdzierstwem niemożliwym!
Jednakże dostęp do toalety, prysznica i kawałka prądu dla mnie wtedy miał wartość. Możliwość kupienia pizzy za płotem też posiadała swój urok.
Mijałem setki (sic!) turystów na swych wspaniałych elektrycznych maszynach. Ten typ pojazdu z uwagi na ukształtowanie terenu jest tutaj po prostu niezbędny. Na tych częstych przewyższeniach na zwykłym rowerze to tu raczej się nie pojeździ!
Do tego wielkie i ogromne namioty o różnych standardach. Zapłaciłem 20 € i mogłem się z tym moim śmiesznym, malutkim namiocikiem rozstawić.
- Po wielokroć korzystałem z jego pomocy!Ponieważ co raz to używałem określenia safety place wskazano mi miejsce niedaleko siedliska Chrystiana. A onże okazał się być człowiekiem wszystkowiedzącym! Pokazał mi gdzie jest toaleta, łazienki i znajdująca się tuż za płotem pizzeria. On też udzielił mi szeregu istotnych informacji. Na przykład gdzie znajduje się najbliższy sklep NORMA.
Jednakże dostęp do toalety, prysznica i kawałka prądu dla mnie wtedy miał wartość. Możliwość kupienia pizzy za płotem też posiadała swój urok.
Płaciłem wiedząc, że za taką sumę to w herberdze by mi jeszcze śniadanie do łóżka podali! (Nieprawda: schronisko młodzieżowe takie luksusy oferuje od 30 ojro wzwyż!)
Z usługi świadczonej przez winomat nie skorzystano.
Podczas wyprawy do dyskontu spożywczego miałem okazję przyglądać się Mozeli.
O poziomie przemęczenia niech świadczy fakt, że wracając ze sklepu natrafiłem na mały kłopocik: musiałem dopytywać o drogę powrotną. A przecież prosta była: wzdłuż przepięknej doliny Mozeli.
A po niej co raz to coś płynęło. Oj, chciałoby się aby taki ruch na naszej Wiśle był!
Stateczek spacerowy po Mozeli należący do TRIOLAGO.
Po wstępnym zagospodarowaniu się skorzystałem z porady Chrystiana i wybrałem się do tego discountu odległego o 4,5 km. Na moje pytanie a co z bezpieczeństwem rzeczy pozostawionych w namiocie on doświadczony podróżnik który objechał rowerem, autostopem (i czym tam jeszcze!) całą kulę ziemską (sic!) odpowiedział z dumną niemiecką bezpośredniością: TU nie jest Polska, TU są Niemcy! Nikt tutaj nie kradnie… .
A do Chrystiana wpadałem co raz to pożyczając prąd i kolejną poradę jak tu w tym nieznanym miejscu odpoczywać.
Biesiady na terenie TRIOLAGO trwały długo w noc. Zupełnie nie przeszkadzały mi warczące motocykle, szumiące obok samochody, czy gromkie pokrzykiwania wodzireja kierującego zabawą na pobliskim jeziorku należącym do ośrodka.
- W końcu jak sobota to sobota!
Ale grillować to tutaj nie można! Mimo nierównego spadkowego terenu na którym biwakuję dało się przespać pod puchatym spiworem całkiem nieźle.
O poziomie przemęczenia niech świadczy fakt, że wracając ze sklepu natrafiłem na mały kłopocik: musiałem dopytywać o drogę powrotną. A przecież prosta była: wzdłuż przepięknej doliny Mozeli.
Po wstępnym zagospodarowaniu się skorzystałem z porady Chrystiana i wybrałem się do tego discountu odległego o 4,5 km. Na moje pytanie a co z bezpieczeństwem rzeczy pozostawionych w namiocie on doświadczony podróżnik który objechał rowerem, autostopem (i czym tam jeszcze!) całą kulę ziemską (sic!) odpowiedział z dumną niemiecką bezpośredniością: TU nie jest Polska, TU są Niemcy! Nikt tutaj nie kradnie… .
Mój namiocik budził wśród miejscowych pewne zaciekawienie typu; to można w czymś takim...?!
Patrząc im w oczy sam sobie odpowiadałem na to pytanie: a MOŻNA, MOŻNA! To co na rower miałbym zabrać pierzynę, kanapę, grilla i jeszcze coś tam?!
A do Chrystiana wpadałem co raz to pożyczając prąd i kolejną poradę jak tu w tym nieznanym miejscu odpoczywać.
- W końcu jak sobota to sobota!
Ale grillować to tutaj nie można! Mimo nierównego spadkowego terenu na którym biwakuję dało się przespać pod puchatym spiworem całkiem nieźle.
