Do Koronowa jechałem wypchany ciekawością po same czubki włosów: nigdy tam jeszcze nie byłem.
Rozwarstwiony stylistycznie a ogólnie klasycystyczny ratusz (ponoć z gotyckimi piwnicami!) przywitał nas drobnym deszczem.
- Jak to w małym miasteczku.
- Jak to w małym miasteczku.
Na widok synagogi (zanim natrafiono na tablicę informacyjną) od razu padło pytanie: Jakim cudem przetrwała?! A cóż to za niezwykłe przeoczenie, które nie miało prawa się zdarzyć?
Za 4000 tys,. przedwojennych złotych budynek ten szczęśliwie zmienił właściciela, chociaż Sokoli długo nim się nie cieszyli.
Ból rozstania się z własną (długo budowaną) świątynią nie był zbyt dolegliwy dla społeczności żydowskiej. Zaraz po wybuchu I Wojny Światowej: prawie cała gmina żydowska ewakuowała się do Niemiec.
Jeden jedyny obywatel żydowski, który w Koronowie dotrwał do 1939 roku tuż po wkroczeniu Niemców z miasta został natychmiast wysiedlony... .
Dzisiaj ten budynek robi za jeden z niewielu w naszych okolicach śladów po zaginionej Atlantydzie... .
Druga rzecz, że pewnie koronowianie nie za bardzo byli zżyci z Braćmi Starszymi. Prezentowana przez nich konsekwentnie opcja niemiecka sprzyjała poczuciu oddalenia.
No i dzisiaj jest dylemat: jak pielęgnować troskę o przeszłość tych którzy za nami nie przepadali?! To jest temat nie tylko tyczący się koronowskich Żydów.
No i dzisiaj jest dylemat: jak pielęgnować troskę o przeszłość tych którzy za nami nie przepadali?! To jest temat nie tylko tyczący się koronowskich Żydów.
Wesoły wrzask klaksonów skierował nas do spraw bieżących: brać szoferska do ślubu jechała!
Tucholskie miecze ponownie skierowały uwagę na czasy dawniejsze.
Gotycki kościół św. Andrzeja ze sztucznie doprawionym barokowym hełmem zastano zamkniętym... .
Nieco zafrasowani - choć z rozjaśnionym obliczem - trafiliśmy do KOLEGIATY.
Nieco zafrasowani, bo akurat odbywała się tam uroczystość komunijna i świątynia okazała się niedostępna.
