Anonimowy i Oburzony (801)

Kiedy media zaczęły pisać o "Ruchu Oburzonych" przyglądałem się zjawisku
ciekawie. Wielkie koncerny i znienawidzone banki wywołały kryzys za który
zapłacili zwykli ludzie.Tak sobie na komendę pomyślałem.

..a prezesi dotowanych z kasy państwowej banków - jakby nigdy nic - wypłacili
sobie milionowe pensje i nagrody... . A w myślach szybko przekonany dodałem.
Tak było w Nowym Jorku, Londynie i w Warszawie pewnie też. W końcu i u nas
słowo "kryzys" usprawiedliwia już wszystko.

Tak więc jako "jeden z wielu" pomyślałem sobie po sznurku dodatkowo tak:
jestem z Wami światowcami, chociaż u nas w Toruniu to wsi spokojna jeszcze
oraz bardzo wesoła jest.



Gdy powstał ruch "Anonymous" sytuacja się powtórzyła. Elementarne poczucie
przyzwoitości nakazało mi - nie akceptując wszystkich stosowanych metod - być
razem z tymi którzy powiedzieli: nie zgadzamy się na cenzurowanie Internetu.

Bez sądu, bez policji bez praw wynikających z demokracji również i moja iluzoryczna
ale jednak prywatność zniknie całkowicie na rzecz samowoli wielkich koncernów
na straży interesów których i tak zresztą stoi nasze państwo.
- Tylko, że tym razem już bezwstydnie i bez kamuflowania się na tej straży stać
będzie.



Rozgrzany tymi myślami po wolnomyślicielsku dodałem: Jestem z Wami o wy
którzy macie odwagę słowami i czynami bronić swoich ideałów... . Tak właśnie
mocno dodałem stanowczo powiewając sztandarem wolności nieskrępowanej
wypowiedzi, która już za chwilę taką może nie być.

Trochę mnie zmęczyło to machanie. Przysiadłem więc na przyzbie i pomyślałem
tym razem s a m o d z i e l n i e tak: Coś mi to oburzenie za łatwo przyszło! Jakoś
tak na komendę. Bez żadnych wątpliwości... .
- O co więc w tym wszystkim chodzi!?

* * *

Kiedy zobaczyłem to graffiti z poprzedniego rozpędu pomyślałem: drżyjcie
toruńscy tyrani, ONI TU JUŻ SĄ! Jednakże w chwilę potem - gdy zacząłem
znowu samodzielnie myśleć - nie byłem już tak pewien swego oburzenia.



Bardzo Starszy Pan o Nobliwym Wyglądzie zapytał mnie widząc, że fotografuję:
A co to jest?
- Po chwilce namysłu odpowiedziałem Mu: to jest taki... dzisiejszy Kostka
Napierski! Pan ku mojemu zdumieniu odrzekł: A tak, tak! Znam! To był ( ...)
I tu Pan zacytował mniej więcej to co można znaleźć w Wikipedii na temat
hardego górala - buntownika.

Wypowiedź zakończono kolejnym pytaniem:
...ale, ale! To było przecież w XVII wieku!
To co on robi tutaj na naszym skromnym toruńskim murze?

On - proszę Pana - protestuje sobie. W Internecie.
No jeśli w t y m Internecie to mnie nie dotyczy!
- A tak przy okazji: kto na tym proteście naprawdę zarobi!?

Tak był odrzekł mało idealistycznie ów Nobliwy Pan i szybko odszedł.
- I wtedy zrozumiałem zagadkę bytu.

Ogień na Świętej Górze zgasł.
W kaloryferze zaszumiało a od góry zapłakało dziecko u sąsiadów.
Opadła żółta wstążka owinięta wokół starego dębu.
Mamy poniedziałek: pierwszy dzień chińskiego Nowego Roku.
Witajcie!