Oczekiwanie (656)

Ciągle na Coś / na Kogoś czekamy... .
A bieżąca chwila mija.



Pilnujemy więc tego Wydarzenia jakby miało ono diametralnie zmienić nasze życie.
- To nadchodzące (dla mnie) może jednak zmienić dużo.

Tylko bez przesady proszę!
Swoją rewolucję kiedyś już tam miałem.

Latarnik (655)

Ten który roznosi światło był niedaleko.



Widziałem go.

- E-e-e-e tam!
Panie czy wszystko już musi być symboliczne?
Wymienił żarówkie i se poszedł... .
Faktycznie.

Wiele hałasu o nic (654)

Cicho i spokojnie było.



Aż tu jak nie huknie!



Jak nie łupnie!



Dramatycznie się zrobiło.



Poszedłem stamtąd!
- Jak długo można w takim harmidrze wysiedzieć?!

Przyjaciele (653)

Przyjaciele przychodzą i odchodzą.



Zaabsorbowani własnym życiem, swoimi sprawami nie zauważają jak więzi się rwą,
jak zapomnienie kurzem wspólne emocje pokrywa... .



Dałem jednak słowo, że będę u Niego.
I byłem.



Miejsce to zasmuciło mnie.
IMHO zbyt duży nacisk położony jest na jego odejście.
Dla mnie On był jednak inny.



Zachłanny na życie, czerpiący z niego swoimi garściami, melancholijny ale jednak bardziej radosny w tym przeżywaniu świata niż wrażenie jakie stąd wyniosłem.



Muszę wrócić do Jego książek, aby upewnić Się jaki był naprawdę.



PS. Szanowny Panie Krzysztofie! Niestety zawiodłem; wszystkie zdjęcia z wnętrza Jego domu nie nadają się do publikacji. Może jeszcze kiedyś będę miał okazję tam być?! Na razie jednak nie mamy kontaktu.

Niezwykłe spotkanie (652)

Pani była zaskoczona.
- Ja?! Dlaczego ja?

Zgodnie z zasadą wojennego reportera najpierw zacząłem robić zdjęcia.



Pani przyglądała mi się uważnie.



Ko mojemu ukontentowaniu nieco rozbawiona - z anielską cierpliwością - znosiła szczękanie migawką.



Myślę, że tak naprawdę to chyba nie bardzo wiedziała,
czego może chcieć od niej taki gość jak ja... .



Po chwilce zastanowienia rozpogodziła się.
Pewnie doszła do wniosku, że jestem nieszkodliwy.



I miała rację! ...bo cóż ja mogę zrobić?!
- Zdjęcie, tylko zdjęcie!
... a czasem fotografię.

Sterowani (651)

Staram się przyglądać temu światu uważnie i niezależnie.
Co jakiś czas płacąc zbyt wielką cenę za to ostanie słowo.

Ostatnio zaś zauważam coraz większą zgryźliwość i malkontenctwo.
Błędy i felery jakby bardziej zauważam.



...a już wiem!
- Wybory idą.

Koniec przerwy (650)

Koniec przerwy... prawdziwe życie czas zacząć!

(...)

Na początek więc sprawozdanie, że byłem, że widziałem.



Po dłuższym okresie siedzenia w mysiej dziurze wyszedłem więc na świat.
A właściwie wyjechałem.
Rowerem.

Najpierw prawym brzegiem Wisły.
Przerywana linia wskazuje na przypuszczalny obszar błądzenia poprzez laski i ciężkie piaski,
tam gdzie bagna a siedlisk ludzkich i bitych dróg brak.



W samej Nieszawie ("Wędrujące miasto") gdzie krzywdy doznane w średniowieczu przez toruńskich Krzyżaków pielęgnuje się starannie do dziś byłem niestety zbyt krótko.



Oczekując na prom wysapywałem zmęczenie pasąc oczy pysznym widokiem.



Kiedyś jeszcze do tego miasta wrócę!
- Zasługuje na to.

(...)

Ten zapis dedykowany jest p.Katarzynie.
- Jak to której: TEJ.