Chcemy się przyznać.
I przyznajemy.
SIĘ.
Z wyrazami szacunku.
sobota, 16 października 2010
Wyznanie (372)
Chcemy się przyznać.
I przyznajemy.
SIĘ.
Z wyrazami szacunku.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
My - Obserwator Toruński - przyłączamy się do apelu na muralu.
Chcemy się przyznać.
I przyznajemy.
SIĘ.
Z wyrazami szacunku.
Teksty i zdjęcia autora tej strony są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 3.0 .
Chcemy się przyznać.
I przyznajemy.
SIĘ.
Z wyrazami szacunku.
Przeszukaj "Obserwatora"
W skrócie
- Obserwator Toruński
- Toruń, kujawsko - pomorskie, Poland
- Делаю снимки а некогда и фотографии.___I take snapshots and sometimes photographs
Te miejsca warto odwiedzać. Regularnie.
Archiwum bloga
-
►
2018
(110)
- ► października (10)
-
►
2017
(195)
- ► października (7)
-
►
2016
(158)
- ► października (19)
-
►
2014
(127)
- ► października (23)
-
►
2013
(235)
- ► października (14)
-
►
2012
(334)
- ► października (31)
-
►
2011
(330)
- ► października (31)
-
▼
2010
(355)
- ▼ października (31)
Teksty i zdjęcia autora tej strony są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa - Użycie niekomercyjne - Bez utworów zależnych 3.0 .
6 komentarzy:
"chcemy przyznac sie do naszych bledow" - oznacza, ze sie jeszcze nie przyznalismy, ale mamy szczytne cele i zamiary.
jak sie przyznamy do naszych bledow, to trzeba bedzie nowe cele i zamiary ustalac... czy warto sie przyznawac?
i komu?
w kazdym razie ja oswiadczam, ze jestem niewinna jak ta lilija.
klara.
> "chcemy przyznać się do naszych błędów" - oznacza, że się jeszcze nie przyznaliśmy
Teraz się przyznaję!
A więc po pierwsze i ostatnie: snadź mało się starałem (wraz z rzeszą sobie podobnych!) skoro znikłaś z Sieci. (Najlepiej uderzyć się w cudze piersi!)
A wiedz, że Cię nam brakuje! Twych zajmujących historyj z życia, subtelnego dowcipu i bystrych obserwacyj pokazujących rzeczy zda się codzienne aleć w nowym, interesującym świetle.
Krótko mówiąc: i my Obserwator Toruński prosimy KLARO WRÓĆ!
PS. Oczywiście zdaję sobie sprawę jak nawała codzienności niweczy nasze plany i nadzieje... . Niemniej jednak, żywię cichutką nadzieję, że może że kiedyś powrócisz tu... .
Serdecznie pozdrawiam!
dziekuje za kilka slow tak milych. na tak zwane stare lata zaczelam studia, ktore jako ambitna bestia chcialabym przebyc w pelnym oddaniu. chociaz przyznam, ze spotkania blogowe wspominam bardzo milo.
pozdrawiam rowniez bardzo serdeczie-)
klara
> zaczęłam studia
Wszystkiego co tylko najlepsze w świecie pięknych myśli, rozwoju i Dobra!
- Niech szlifowanie diamentu trwa!
przy obrobce zwyklego granitu tez jest masa roboty -)
I zdjęć także!
Zaprzyjaźniona rzeźbiarka dość podejrzliwie patrzy na te moje płaskie zdjęcia. Ona po prostu nie wie ile się trzeba niekiedy nalatać aby w pudełku zamknąć jakiś frapujący kawałek rzeczywistości w 2D.
Dokładnie tak samo występuje gdy i ja patrzę na trzecie jej wymiary. W glinie, kamieniu, gipsie, brązie... . Trzeba mieć wiedzę i wrażliwość formy. I warsztatu znajomość, aby docenić trud.
Chociaż nie za trud a za koncept nagrodami sypią. No i jeszcze - jak mawiał Napoleon - trzeba mieć szczęście ;-)
Prześlij komentarz