Przebudzenie (248)

Któryś z moich przyjaciół powiedział z przekąsem: A co to z Ciebie za Obserwator Toruński skoro ciągle nad tymi "Stawami" przesiadujesz? Lepiej zmień nicka na Obserwator Wodny lub Obserwator Kaczy ;-)



A moja odpowiedź zabrzmiała mu tak.

Drogi Przyjacielu!
Te "Nasze Stawy" to kawałek p i ę k n e g o bez wątpienia Torunia.
A obecne zajmowanie się nimi to także jedna z najlepszych rzeczy które mogły mi się przydarzyć w życiu! Widząc jak za chwilę zaczną je zasypywać uświadomiłem sobie jak ważna jest dla mnie Przyroda. - Sam nie wierzę, że to napisałem!



Po prostu obudziłem się jakby do nowego życia. Rozejrzałem się i zobaczyłem, że chociaż mieszkam w stosunkowo ładnie otoczonym drobną zielenią małym bloku, że chociaż sąsiedzi nasi przemili są (Proszę przyjąć wyrazy szacunku od sąsiada z dołu), to jednak wokół nas pustynia prawie jest! A jedynym większym - chociaż nielegalnie - to jednak pięknie zielonym miejscem są "Nasze Stawy". Te same które Oni chcą zasypać.

• Nie znam się na prawie.
• Nie potrafię maszerować szparko na czele rozeźlonego tłumu.
• Nie chcę brać udziału w naradach, nawet tych które by mogły coś zmienić.

Niektórzy twierdzą, że moje obrazki da się oglądać. Czasami nawet z przyjemnością. Mnie to po prostu cieszy, bo jeśli po obejrzeniu jakiejś fotografii:

• komuś coś gdzieś piknie
• ktoś się gdzieś nad czymś zastanowi
• łezka się w oku na wspomnienie zakręci to...

zadanie moje zostało wypełnione!



Ktoś wspomniał o wystawie? Jest moim testamentem, aby na 6 metrowym płocie urządzona została galeria poświęcona zamordowanym "Naszym Stawom".
- Taka jest moja wola.



...ale póki co: cieszmy się chwilą obecną!
Nie wiadomo przecież, czy świat potrwa do jutra.
...a tym bardziej do 14 sierpnia.